خداحافظ زادگاه محرومِ من!

موفقیت هایی که سهم خاوران از آن فقط شادی گذرای همین خبر خوش قبولی است و ثمره این موفقیت در فرداهایی که در راه است، کام شهرهای بزرگ کشور را شیرین خواهد کرد، چرا که شوربختانه بچه های خاورانی پس از فارغ التحصیلی به ندرت دیگر به خاوران باز خواهند گشت و تخصص و موفقیت های آنها چیزی عاید شهرشان نخواهد کرد.

واضح است که نبودن فرصت اشتغال اصلی ترین دلیل مهاجرت همیشگی بچه های تحصیلکرده خاورانی به شهرهای دیگر است و نمی توان انتظار داشت فردی که حداقل ۱۶ سال از عمرش را صرف تحصیل کرده و در رشته و تخصص خاصی مدرک گرفته است در خاورانی با حداقل زمینه اشتغال مشغول شود یا به اموراتی غیر از زمینه تحصیلی خود بپردازد.

 حال آنکه بتواند در مرکز استان یا شهرهای دیگر کاری به فراخور تخصص خود پیدا کند و به موفقیت های اجتماعی و اقتصادی نائل گردد. قطعا محرومیت زدایی و ایجاد بسترهای اشتغال نیازمند برنامه ریزی مدون و ایجاد زیرساخت های  بسیار است اما به راستی فرزندان موفق خاورانی چقدر دغدغه خدمت و ارتقا زادگاهشان دارند؟

 آیا حضور آنها صرفا در ایام خاصی چون نوروز و عاشورا و ارائه  شویی جذاب از ظواهر جایگاه اقتصادی و اجتماعی خود و برانگیختن تحسین و احیانا حسرت هم قطارانِ مانده در خاوران، دین آنها را به زادگاه محرومشان ادا می کند؟

پروسه غم انگیز مهاجرت که البته در مناطق محروم  سراسر کشور مرسوم است نسل به نسل تکرار شده و حتی مشوقی برای افرادی است که به هر دلیلی مجبور به ماندن در خاوران هستند و به محض موفقیت در رسته و شغل خود سرمایه خود را به شهرهای بزرگ منتقل کرده و باز هم سر  زادگاهشان از موفقیت های مالی و اجتماعی آنها بی کلاه می ماند.

در این میان ایجاد بانک اطلاعاتی از خاورانی های موفق در همه زمینه ها، ایجاد اتاق فکر و ایده برای ارائه طرح ها و راهکارهای توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خاوران و جذب و ترغیب سرمایه گذاران خاورانی برای اجرای آنها اجتناب ناپذیر است.

شاید در گام اول اجرای طرح های اقتصادی در خاوران و رسیدن به سوددهی مسیر طولانی تری در مقایسه با شهرهای بزرگ داشته باشد اما چه می شود که همشهریان متمول ما با رویکردی خیراندیشانه در توسعه زادگاهشان تردید نکنند و با سرمایه گذاری در طرح های اشتغالزا و کارآفرین نسل جدید خاوران را از مهاجرت و غربت نشینی نجات دهند.

فرصت توسعه زادگاه غریب و فراموش شده خودرا باید همین امروز دریافت که فردا شاید دیر باشد.