خاورانی ها سیزده امسال را چگونه بدر می کنند؟

یک خاورانی، سیزده بدر امسال را چگونه می گذراند؟  در پاسخ به این سوال، خاورانی ها به سه دسته تقسیم می شوند:

دسته اول گروهی که کلا ترس نمی شناسند و با بی پروایی هر چه تمام تر می خواهند مثل هر سال بروند در جنگل بیتوته کنند. حرف شان هم این است: «کرونا کیلویی چند؟ سر کارتان  گذاشته اند! والا خاوران که کرونا نیست!  این برنامه ها مال جاهای بزرگه. حضرت عباسی  تا حالا کی تو خاوران کرونا گرفته  که ما وا بگیریم؟ تازه، کوه و جنگل از همه جا پاک تره؛ زیر آفتاب توی هوای آزاد، ما که می ریم هیچ طوری مون هم نمی شه.»

 خلاصه این جوجه خورهای نترس می روند و حداقل هفت هشت نفر آدم در شرایطی که نه آب چندانی در دسترس هست و نه بهداشت کافی و فارغ از عواقبی که خدای نکرده در انتظار بی احتیاطی آنهاست  سیزده شان را در گوشه ای از جنگل شدید خاوران، بدر می کنند . تازه آنجا همشهری های بی احتیاط مثل خودشان را هم می بینند و دلشان قرص تر شده  و بی خیال تر می شوند که نگاه کن  فلانی هم آمده و دلشان غنج می رود که خوب شد که آمدند و گرنه از این قافله جان بر کف، عقب می ماندند!

دسته دوم گروهی هستند که در این مدت دستشان را دائم شسته اند، نانشان را گرم کرده اند و خورده اند، عید دیدنی نرفته اند فقط با خانواده خودشان رفت و امد مختصری داشته اند، تازه کسانی که رفته اند سفر و عید دیدنی را هم شماتت کرده اند و در این شرایط می گویند به خاطر شیوع کرونا جایی نمی رویم؛ می رویم باغ خودمان!

چند تا خواهر و برادر خیلی خودمانی، بار و بنه را بسته و اول صبح روز چهارشنبه می روند باغ خودشان. می گویند آنجا مطمئن است.  پدربزرگ و مادربزرگ خانواده را هم که مدتهاست در خانه مانده و دلشان سر آمده آورده اند باغ تا بنده های خدا هوایی بخورند.  ولی یک سوال: گیریم که باغ، سرویس بهداشتی هم دارد. آب و مواد شوینده نیز همراهشان هست. اما آیا مطمئند که هیچ کدام ناقل خاموش نیستند؟ از کجا معلوم که مواد خوراکی که آورده اند در فضای باز بیرون -که قطعا مدیریت بهداشت آنجا از قدرت کنترل خارج است و مثل محیط محدودِ منزل نیست – آلوده نشود؟

دسته سوم گروهی هستند که نه عیددیدنی رفته اند و نه سفر. از اوایل اسفند تاکنون در قرنطینه خانگی هستند. هم دستشان را به دقت می شویند، هم نکات ایمنی خرید را رعایت می کنند و ضد عفونی اعضا و  اقلام ورودی منزل را به دقت انجام می دهند و سفت و سخت عزمشان را جزم کرده اند که  امسال سیزده بدر نروند.

 می گویند یک روز  سیزده هم نرویم بیرون به هیچ کجای دنیا بر نمی خورد.  وقتی کرونا پشت در خانه ها کمین کرده است، کجا امن تر از خانۀ خودمان؟ گیریم که رفتیم خانوادگی جنگل یا باغ، از کجا معلوم که یکی از همراهان ما در دوره کمون بیماری نباشد و در این چند ساعت با هم بودن و تخمه شکستن و جوجه زدن و کاهو و ترشی خوردن همه مان را آلوده نکند؟

خوشی  یک روز سیزده بدر،  فدای سلامتی پدربزرگ و مادربزرگ و همه عزیزانمان که می خواهیم به خاطرشان دنیا نباشد. سیزده بدر امسال را  در خانه می مانیم  تا سالم بمانیم و به امید خدا جمع مان جمع بماند.

*راستی، همشهریِ با احتیاط و مسئولیت پذیرِ من؛ شما جزو کدام دسته اید؟