خاوران؛ تنها شهر استان فارس که زمین چمن ندارد!

پای صحبت فوتبالیست های قدیمی خاوران که بنشینی به فراز و نشیب های این ورزش در خاوران پی می بری . از تلاش برای ایجاد زمین فوتبال قدیمی در دهه ی پنجاه، از برگزاری مسابقات در  زمانی که همه جوانان خاوران فوتبالیست بودند.

 از خاطرات و فرارها از سر کار، خانه و حتی مدرسه که به دنبال یک توپ بدوند، آن چه که ما از فوتبال خاوران یاد داریم ، برمی گردد به دهه ی هفتاد زمانی که همه باید فوتبالیست می شدند!

 برای مردم عجیب بود که چطور بالغ بر بیست تیم فوتبال در خاوران شکل می گیرد! نوجوانان، جوانان، بزرگسالان سالها در زمین خاکی دویدند.  چه بازیکنانی که رباط پاره نکردند و چه دست و پاهایی که نشکست. چه دعواها که نشد و چه فوتبالیست هایی که اگر از حداقل امکانات بهرمند بودند راه ترقی آنها هموار تر بود.

 زمین خاکی خاوران جایی بود که بزرگانی همچون رضاعنایتی بازیکن سابق تیم ملی در آن جا پا به توپ شده و یا فرشید طالبی دیگر بازیکن ملی پوش در سفر دوباره اش به خاوران از علاقه نوجوانان و جوانان به فوتبال می گفت که باید بیشتر حمایت شوند و یا احتشام ساسانی بازیکن قدیمی فوتبال که بچه های فوتبالیست این شهر را با استعداد می دانست.

اما این همه استعداد در زیر خروار ها آرزو که همان زمین چمن است مانده.  کامیاب مدیر کل ســــابق ورزش و جوانان فارس که به دلیل تخلفاتی اخیرا بازداشت شده است، در مصاحبه ای گفته بود سرانه ورزشی در جهرم از حد بین المللی هم بالاتر است!

نامبرده حتما خاوران را جزء شهرستان نمی دانست و یا این که یادش رفته بود چطور در زمان کلنگ زنی زمین چمن برایش بنر چند متری زده بودند و با کت و شلوار اتو کشیده اش در کنار دیگر مسولین کلنگ زمین چمن را به زمین زد. یا آن نماینده ای که قول داد شش ماهه زمین چمن خاوران را تحویل دهد و نداد…

حالا دور افتاده ترین روستا و شهر ها دارای زمین چمن هستند و حداقلش این است که دهه ی هشتادی هایشان به بعد لذت دنبال کردن توپ در زمین چمن را احساس می کنند.

هر چند اعضای شورای اسلامی شهر گفته اند قرار است پیمانکار برای تسطیح زمین به زودی مستقر شود اما در ذهن جوانان خاورانی  خواهد ماند که چطور پروژه های شش ماهه که قولش را دادند سالها طول می کشد.

و این که برای دور افتاده ترین روستا و شهر ها بودجه است اما برای جوانان خاورانی خبری از بودجه نیست.

شاید باید دهه ی ۹۰ هم بگذرد که آن وقت شاید خاوران رنگ زمین چمن به خود ببیند!