در مراسم ترحیم، بارِ اضافی بر دوشِ بازماندگان نباشیم!

وقتی یک نفر از دنیا می‌رود، خانواده‌اش در موقعیتی قرار می‌گیرند که قلبشان شکسته، ذهنشان پریشان و قدرت تصمیم‌گیری‌شان بسیار پائین است. در چنین شرایطی، آن‌ها بیش از هر چیز به آرامش، همدلی و حمایت روحی نیاز دارند؛ نه مراسم‌ سنگین و هزینه بر که دردشان را بیشتر کند.

متأسفانه در بسیاری از شهرها و روستاها اینگونه رسم شده که برای نشان دادن احترام، باید مراسم‌ گسترده، مهمانی‌های بزرگ و پذیرایی‌های پرهزینه انجام شود. اما واقعیت این است که عزیزی که از دنیا رفته، نیازی به این تشریفات ندارد. کسی که رفته، آرام گرفته؛ اما خانواده‌اش در همان روزها، در کنار اندوه، ممکن است درگیر مشکلات مالی هم بشوند. خیلی‌ها حتی برای هزینه‌های روزمرۀ خود در مضیقه‌اند، چه برسد به پذیرایی های پرخرج.

دوستان، همشهریان! باید یاد بگیریم که احترام واقعی، در دل‌هاست، نه در سفره‌های پرخرج. خانواده داغدار احتیاجی ندارد که هر شب خانه‌شان پر از مهمان باشد، یا هر لحظه کسی وارد شود و توقع پذیرایی داشته باشد. آن‌ها غمگین‌اند، خسته‌اند، و تنها چیزی که می‌خواهند اندکی آرامش برای سوگشان است، نه اینکه در کنار تحمل داغ عزیزشان، نگران هزینه شام و ناهارِ من و شما باشند.

در چنین روزهایی، یک پیام ساده، یک تسلیت محترمانه، یک حضور کوتاه و یک دعا از دل، بیشتر از هر تجملی ارزش دارد. بهتر است به جای گذاشتن بار اضافی بر دوش بازماندگان، بارشان را سبک‌تر کنیم. به جای اصرار به مراسم‌ طولانی و شلوغ، می‌شود به آن‌ها فرصت داد در سکوت و آرامش با غمشان کنار بیایند.

چه خوب است در شهرهایی مثل خاوران که مردم هنوز دل‌هایشان به هم نزدیک است، مراسم ترحیم به سمت سادگی برود؛ با حداقل پذیرایی برگزار شود، تشریفات کم شود و همه بدانند که احترام، با حضور معنا پیدا می‌کند، نه با هزینه‌ها.

در پایان، آنچه از انسان باقی می‌ماند، نه غذاهایی است که پخته می شود و نه سفره‌هایی که پهن می شود؛ بلکه یاد نیک، دعای خیر و محبت آدم‌هاست. …